Terwijl ik aan het schrijven ben op mijn blog voel ik mij moe.
Ik voel mijn huid en voel hoe mijn gezicht er in de spiegel uit zou zien.
Getekende vermoeidheid van de hele dag.
En dit terwijl ik een goede nachtrust heb gehad.
Ik weet dat ik me vaak zo voel.
Er soms aan toe geef.
En soms ook niet.
Soms verberg ik het.
Onder een laag make-up.
Of de hele dag nog harder door lopen. Zodat je (denkt) dat je het niet voelt.
Een spiegel liegt niet.
Maar je lichaam ook niet.
Het is beter om daar maar goed naar te luisteren.
Ik vind het soms lastig dat het lijkt alsof je vermoeider bent dan een ander.
Maar er over klagen doe ik liever niet.
Begrip van een ander mag, maar dat zoek ik niet.
Ik beleef hem immers zelf.
In momenten van stilte voel ik mijn vermoeidheid het meeste.
Pas dan hoor en voel ik mijn lichaam het beste.
~Alsof je een lichaamsscan maakt~
Rust nemen is dan het belangrijkste. Dit geeft mij weer energie om met prikkels om te gaan.
Elke avond is voor mij een momentje van rust: even alleen in de douche.
Alles afspoelen onder die douche.
Vooral figuurlijk.
De hele dag eraf spoelen en zo hup…
~in het afvoerputje~
En dat is zo fijn.
Ook ga ik iedere zondagavond heerlijk vroeg naar bed.
Om half 8!
Nog eerder dan mijn jongste kind 😉
Even bijtanken van het weekend.
Met al haar afwijkingen van doordeweeks.
Het geeft mij een boost voor het begin van de week.
En die is bij mij…
Op maandag heel hard nodig voor de rest van de week.
Zorg goed voor jezelf.
Maandelijks archief: april 2019
Zien is begrijpen…
En dan nog iets trager.
Want soms…
Heb ik gewoon iets meer tijd nodig om iets te begrijpen.
Van het weekend hebben mijn man en ik een reis geboekt.
Heel leuk.
Maar wel goed kijken.
Eerst kijken waar, accommodatie, datum, aantal personen en noem maar op.
We boeken samen en mijn man klikt en klikt alsof hij het dagelijks doet. Als een speer beweegt hij over het internet en het surfen wordt bijna letterlijk dat ik er misselijk van wordt.
Er komt namelijk heel veel informatie voorbij. En die lijken mij ook belangrijk om goed te bekijken.
Ik zie alles en daarom duurt het ook iets langer om het te lezen.
En daarna moet ik het ook nog omzetten om te begrijpen.
~lees voor de geest halen~
Het omzetten van woorden in beelden duurt gewoon wat langer.
Mijn man kijkt gewoon naar waar hij moet kijken. Hij laat zich waarschijnlijk niet afleiden hoe een pagina in elkaar steekt of wat hij allemaal ziet.
Nee.
Hij kijkt gewoon naar wat hij moet doen.
Ja.
Bij mij werkt dat anders.
Dus als hij op de laatste pagina van de boeking zit, probeer ik weer mee te kijken. Ik weet dat dat voor mij de belangrijkste pagina is.
Het overzicht.
Wat heb je gedaan.
En in 1 pagina!
Hè hè…
Overzicht.
Daar hou ik van.
Duidelijke taal en alleen wat ik nodig heb om te zien.
En die pagina kan ik gelukkig wel net zo snel controleren als mijn man.
Niet dat ik het heel erg vind…
Maar toch fijn dat je niet altijd wat langzamer bent.